De Zwaneveld Rechtszaak

Nadat de belastingdienst klaar was met hun onderzoek, gaven zij de Zwaneveld Collectie terug aan Anna J. De reden hiervoor was dat Dees Zwaneveld haar de collectie had verkocht tijdens het onderzoek. Dit was gedaan om de financiële belangen van Dees Zwaneveld te beschermen. Deze verkoop was echter nooit voltooid nu Anna J. de koopsom van ƒ 1.750.000 nooit heeft betaald. Als gevolg hiervan begon de familie een civiele procedure tegen Anna J. voor de betaling van de koopsom. Gedurende deze procedure pleegde Anna J. meineed op verscheidene momenten. De zaaksrechter stelde ook dat hij een aanklacht zou indienen tegen Anna J. Als gevolg van een onbekende administratieve fout was het Dees Zwaneveld en niet Anna J. die werd onderzocht voor meineed.

In 2001 stelde de Rechtbank Assen dat de koop alle karakteristieken van een schijnkoop had en legde de familie Zwaneveld de bewijslast op om het tegendeel te bewijzen. In 2003 besloot de rechtbank dat de Zwanevelds hier niet in waren geslaagd en stelden ze Anna J. in het gelijk. Kort na deze uitspraak zou Dees Zwaneveld komen te overlijden. Zijn vrouw en zoon besloten in hoger beroep te gaan tegen de uitspraak van de Rechtbank Assen, maar werden niet ontvankelijk verklaard.

Deze zaak wordt nieuw leven ingeblazen in 2015, als de zoon, Jan Zwaneveld wordt opgeroepen als getuigen in de zaak tussen Johan Meijering en Cor van L. Hoewel Van L. ontkent dat de schilderijen afkomstig zijn uit de Zwaneveld collectie, geeft zijn vrouw toe dat de schilderijen Pic de Luc en Het Reitdiep beide waren aangeschaft bij het echtpaar J. Gebaseerd op deze nieuwe informatie vordert Jan Zwaneveld heropening van de zaak tegen Anna J. Anna J. had onder ede gezworen dat ze nooit in bezit was gekomen van de Zwaneveld Collectie. De verklaring van Corry van L., dat de twee schilderijen waren verkregen van het echtpaar J., bewijst nogmaals dat Anna J. meineed heeft gepleegd. Hoewel het Hof Zwaneveld’s vordering ontvankelijk verklaart, oordeelt de rechter dat er niet genoeg bewijs van fraude is om de zaak te heropenen. De enkele verklaring van Corry Van L. dat de werken afkomstig waren van het echtpaar J. is niet substantieel genoeg om de zaak te heropenen.

Hoewel het waarschijnlijk is dat Van L. en Anna J. hebben samengezworen om de Zwaneveld Collectie te verduisteren en opnieuw te verkopen, is er niet genoeg juridisch bewijs om dit te substantiveren. Als gevolg hiervan komen we waarschijnlijk nooit te weten wat er  precies met de Zwaneveld collectie en de vervalsingen hierin is gebeurd. Het meest waarschijnlijke is dat de vervalsingen zijn verkocht, of ergens liggen om verkocht te worden, net als de 30 door Meijering getraceerde werken.